M.Fatih

GÖNLÜMÜN SULTANINA (1)

Destân olmuş dillere Leylâ ile Mecnûn

Mısrâlarda övgüler, Ferhât ile Şirine

Benim bu sevdam ise târihe ikram olsun

Canân-ı Cân dan bildim, rastlanmadı böylesine

 İçimde bir yanardağ, gönlümde volkan oluştu
Patlasam, lâvlarım anlatırmı beni sana?
Bu mısrâlarda dilim değil kalbim konuştu
Bu kalem, bu şiir, anlatırmı beni sana?

 Adını kalbime nakşettim yârim senin
Toplasam gülleri senin ter kokun etmez
Baktığında, gönlümü parçaladığın gözlerin
Bin yıl seyretsem onları vallahi bana yetmez

 Düşlerimi süsledin o tatlı bakışınla

Âmâ oldum göremem senden başkasını

Yüreğim yansada gün be gün senin nârınla

Yanıp kül olsam sevemem senden başkasını

Yoluna güller sersem, toz olsam ayağına

Kabûl edermisin beni acaba kölen olsam

Adını duymak bile haz veriyor bana

Bir nebze nazâr etsen, gâm yemem ateşte yansam

Çölde ki serâp değil, gönlümde ki sultân ol

Susamışım sana, âb-ı aşktan içir bana

Sana iltica etmek, göster acep hangi yol

Ârife târif ne hâcet, vuruldum anlasana

Yağan karlara seslendim, akan yağmurlara

Ne olur götürün beni sel olunda yârime

Mümkün olsada heyhât otursam bulutlara

Uçursalar beni sevdiğim o nâdideme

Mehtâp’ın nûru yüzüne vurmuş kamaştı gözüm

Yıldızlara sordum seni; bekle dediler

Her seher vaktinde seni arar divâne gönlüm

Bülbüllere sordum seni; bekle dediler

Sana kavuşmak ahirete kalmaz inşâllah
Kabûl etmen için lütfet ne yapmam gerek?
Tutuşmuşum sana aşkından ölsemda billâh
Emrine âmâdeyim söyle; ölmem mi gerek?

 O halde canım fedâ olsun

Yeter ki gönlün hoş olsun

BİTANEM!!!

M. Fatih
20.07.2003